Mumlar sönünceye, hayat bitinceye kadar…

Dün gece, ambians oluşturma çabası ile yakmış olduğum on adet mumdan, kalan ikisinin ışığı çağrıştırdı birşeyler kaleme almayı… Tabir klişeleşmiş tabi, kaleme almak nerdeee, klavyeye bakmayı, harflere statik dokunuşlarda bulunmayı demeliydim…

Sönmeye yüz tutan iki mum tükenene kadar geçen bu süre zarfında neler yapılmazdı ki, neler yaşanmazdı, yaşatılmazdı… Tıpkı bizlere çok uzun gelen, oysa ki göz açıp kapayıncaya kadar son bulan kısa yaşamlarımıza sığdırmaya çalıştığımız pek çok şey gibi…

Önceliklere göre, kronolojik bir sıra yapalım haydi; unutulanlar, gözden kaçanlar gücenmesin ama hiç, nasılsa yaşanması gerekenler yaşanacak bir bir... Sadece, bir kuşun kanadı gibi çırpına çırpına atan yüreciğimden, tez canlılıkla geçirdiklerim bunlar, olsa daaa, olmasa da.

1. Sağlık, şifa, umut, ümit, sabır,
2. Advance Alpha 5’e sahip olma akabinde patlıcan moru kanatla yapılan çılgın uçuşlar (kıskananların mosssmor olduğuna tanıklık da cabası),
3. Sesimi kitlelerle paylaşma, yan flüt işini kıvırma,
4. Tezzz, anti tez, sentez! Biter mi? Bitmezzzzzz, görücezzzz!
5. Bahsetmekten çekindiğim “orphan disease” ile ilgili bir gayret, bir şeyler gerçekleştirme arzusu, ama en çok da farkındalık yaratabilmeyi isteme,
6. Yurt dışında eğitimime devam etmek, doktorayı mümkünse beni kabul edecek bir ecnebi diyarında tamamlamak,
7. Akademiklik, illaki üniversitede olma,
8. Ailemin gelişi ile anlamlanacak, şenlenecek Ankara’da eşsiz bir yaşam sürebilme gayreti, gayesi,
9. İkinci, üçüncü, sayısız kez teyze olma isteği,
10. Desti izdivacına nail olabileceğim bir eş aday adayı bulamayacağım inancından hareketle, hep çalışma, çok yorulma, proje, proje, daha çok proje! Benim için AB, müzakere edilemeyecek kadar yakında, içselleştirdim bile, girdim gitti!:)
11. Topaç yeğenimin ilkokula başladığını görmek, minik ellerinden tutmak ve okula götürmek...

       Daha neler neler var yapmak, görmek, yaşamak istediğim. Ama dedim ya, sönmeye yüz tutmuş iki mum ışığı kadar sürem var diye, şimdilik bu kadar, bekleyelim bakalım büyük bir iştahla gelen günleri ve getirdiklerini...